Bulimia

bulimiaOdchudzanie to kwestia psychologiczna. Jest bowiem ściśle związane z obrazem siebie, jaki nosimy w głowie. I to nie do końca trafne stwierdzenie. Może bowiem to być obraz grubej, niskiej, piegowatej dziewczynki lub wysokiej, szczupłej, smukłej laski. To nie ważne, ważne jest wszak, czy ten obraz akceptujemy i jak się z nim czujemy. Ważne też jest aby był możliwie obiektywny i prawdziwy. O to wszytko jest jednak bardzo trudno. Szczególnie teraz, w czasach kiedy zewsząd bombardują nas istoty wychudzone i idealne, zrobione komputerowo.

Ten kult doskonałości, która tak naprawdę nie istnieje sprawia, że wielu ludzi nie jest w stanie wytrzymać z samym sobą. Istotą normalną, niedoskonałą. Stąd wiele chorób psychologicznych na tle nieakceptowania własnego ciała. Jedną z nich jest bulimia, która polega na zajadaniu wszelkich problemów i smutków wszystkim co mamy pod ręką. Po takich atakach głodu zaś, bulimik wszystko co zjadł wymiotuje. To choroba trudna do wykrycia i niezwykle wyniszczająca cały organizm.

Rozpoznanie i leczenie

Zdiagnozowanie tej choroby nie sprawia doświadczonemu lekarzowi trudności. Objawy są dość jednoznaczne. Oczywiście warunkiem postawienia właściwej diagnozy jest ujawnienie wszystkich objawów przez pacjenta. Bulimia może być czasami ukrywana przez lata, powierzchownie życie osób chorych nie musi zmieniać się diametralnie.

Bulimia bardzo skomplikowanym zespołem zaburzeń i jako taka jest bardzo trudna w leczeniu. Metoda stosowaną najczęściej w leczeniu bulimii jest psychoterapia. Ponieważ problemy związane z jedzeniem oraz obsesje chorego na punkcie tego, by nie być otyłym, mają źródło w zaburzonym obrazie własnej osoby. Wskazany jest doświadczony psycholog.

Bardzo ważne jest także utrzymanie przyjmowania leków zgodnie z zaleceniami lekarskimi, nawet w okresie, w którym już nie występują objawy chorobowe.

Comments are closed.